ประวัติวันภาษาไทยแห่งชาติ

           ประวัติวันภาษาไทยแห่งชาตินั้นมีที่มาจากเหตุการณ์เมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2505 ที่พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร (รัชกาลที่ 9) ได้เสด็จพระราชดำเนินไปทรงเป็นประธานและทรงร่วมอภิปรายเกี่ยวกับประเด็นปัญหาการใช้ภาษาไทย ร่วมกับผู้ทรงคุณวุฒิทางภาษาไทย

           คณะกรรมการรณรงค์เพื่อภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ตระหนักถึงคุณค่าและความสำคัญของภาษาไทย การอนุรักษ์และส่งเสริมการใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้อง รวมถึงเล็งเห็นความสำคัญของการรับมือกับปัญหาด้านต่าง ๆ เกี่ยวกับการใช้ภาษาไทย จึงได้เสนอให้รัฐบาลจัดตั้ง "วันภาษาไทยแห่งชาติ" ขึ้น โดยเลือกวันที่ 29 กรกฎาคม เนื่องจากเป็นวันคล้ายวันที่พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ได้เสด็จร่วมอภิปรายเกี่ยวกับปัญหาการใช้ภาษาไทย และในปี พ.ศ. 2542 คณะรัฐมนตรีได้มีมติให้วันที่ 29 กรกฎาคมของทุกปี เป็นวันภาษาไทยแห่งชาติ

วัตถุประสงค์ของวันภาษาไทยแห่งชาติ

• เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร รัชกาลที่ 9 ผู้ทรงเป็นนักปราชญ์ และนักภาษาไทย

• น้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ที่ได้ทรงแสดงความห่วงใย และพระราชทานแนวคิดต่าง ๆ เกี่ยวกับการใช้ภาษาไทย

• กระตุ้นให้ประชาชนชาวไทยตระหนักถึงความสำคัญและคุณค่าของภาษาไทย พร้อมทั้งร่วมกันส่งเสริมและอนุรักษ์ภาษาไทย ซึ่งถือเป็นเอกลักษณ์และสมบัติทางวัฒนธรรมอันล้ำค่าของประเทศไทย

• สนับสนุนและเกิดการพัฒนาประสิทธิภาพด้านการใช้ภาษาไทย ทั้งในวงวิชาการและวิชาชีพต่าง ๆ รวมทั้งยกระดับมาตรฐานการเรียนการสอนภาษาไทยในสถานศึกษาทั่วประเทศ

• ส่งเสริมการมีส่วนร่วมในกิจกรรมเพื่อเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับภาษาไทยของทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน และประชาชนทั่วไป

• ช่วยให้ประชาชนและเยาวชนมีความรู้ ความเข้าใจ และเห็นคุณค่าของภาษาไทย พร้อมทั้งร่วมกันส่งเสริม ทำนุบำรุง อนุรักษ์ และสืบทอดภาษาไทย อันเป็นวัฒนธรรมของชาติต่อไป